Van petrocultuur naar post-fossiele cultuur
De energietransitie grijpt in op alle aspecten van ons leven: wonen, werken, mobiliteit, voedsel, comfort en cultuur. We gaan van een petrocultuur naar een post-fossiele cultuur. Dit vraagt om een nieuw paradigma, om nieuw denken en anders doen. Want de transitie kan niet gerealiseerd worden met het denken en doen dat ons in de problemen heeft gebracht. Het vraagt om een nieuw verhaal over wie we zijn en wat we samen willen, wat we kunnen willen.
Steeds meer schrijvers, denkers, ontwerpers en wetenschappers werken aan dat nieuwe verhaal. Zij schetsen contouren van een nieuw paradigma, van een andere omgang met de natuur en de wereld, van een economie gebaseerd op andere, duurzamer waarden, waarin ook de natuur en de samenleving een plaats hebben, en van een energiesysteem dat er is voor en van de gemeenschap, en niet op kosten van. Kortom, een paradigma dat ons in staat stelt ons als het ware opnieuw te vestigen in het territorium, en in goede balans met de natuur: Down to Earth.

^{ENERGIE, VAN WIE?}

^{foto: Aad Hoogendoorn}

Hefboom voor verandering
Kunnen we de energietransitie gebruiken als een hefboom om aan die alternatieve toekomst te werken? Kunnen we zo’n paradigma-verandering bijvoorbeeld voorstelbaar maken op wijkniveau, waar de gemeenschap een sterke rol kan spelen?
Wij denken van wel en weten waarom het moet: een stijgende temperatuur en zeespiegel, verlies van biodiversiteit en uitputting van grondstoffen, voedselschaarste, overstromingen en droogte, toenemende vluchtelingenstromen, steeds extremer weer - de lijst wordt langer en langer.
En we weten ook wat ons te doen staat: zo snel mogelijk naar duurzame energie van zon, wind en aarde, naar circulaire materiaalstromen, naar slimmere mobiliteit en naar meer plantaardig voedsel, naar eerlijker verdeling en meer inclusiviteit.