George Brugmans

^{foto: Fred Ernst}

George Brugmans is sinds 2004 algemeen directeur en sinds 2014 bestuurder-directeur van de IABR. Hij was voorzitter van het Curator Team van de 5e IABR: Making City en hoofdcurator van IABR–DOWN TO EARTH.

Als filmproducent en documentaire-maker geïnspireerd door wat hij in de wereld had zien gebeuren en had vastgelegd, en daarin bevestigd door de inspirerende samenwerking met Adriaan Geuze tijdens zijn eerste biennale, The Flood (2005), koos George Brugmans als directeur nadrukkelijk voor een IABR die de toekomst van de stad voorop zet. Verstedelijking is sinds 2005 de rode draad van een serie biennales die stap voor stap de kwestie van een echt commitment steeds meer naar voren schoven. Ook al is de IABR een culturele instelling, gezien de grote sociaal-maatschappelijke opgaven waarvoor we met zijn allen staan, van klimaatcrisis tot de uitputting van grondstoffen, van overbevolking tot verlies van biodiversiteit, van snel groeiende sociale ongelijkheid tot een groeiend democratisch deficit, moet zij zich niet louter inzetten voor het optimaal verbeelden van de toekomstige stad, maar ook en vooral voor echte verandering, met de nadruk op nu. Dus niet alleen moet de IABR laten zien welke toekomst ontwerpers ons echt kunnen doen willen, maar de IABR moet ook zelf doelgericht ontwerpend onderzoek doen met de inzet nadrukkelijk op realisatie en implementatie van de resultaten. De IABR moet daadwerkelijk in actie komen - walk the talk.

Als hoofdcurator van DOWN TO EARTH zal hij daarom niet alleen coördineren, hij wil ook dat de grondhouding van de IABR een activistische blijft: #DownToEarth.

DOWN TO EARTH: hoe kunnen we al onze acties her-definiëren in termen van wat naar de aarde brengt? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze stedelijke leefomgevingen de klimaatcrisis het hoofd kunnen bieden – niet ten koste van, maar in evenwicht met de natuur? Inderdaad, waar kunnen we landen?

Thijs van Spaandonk

^{foto: Fred Ernst}

Thijs van Spaandonk studeerde Architectuur aan de Technische Universiteit Eindhoven. Sindsdien verkent en adresseert hij met name de culturele aspecten van de grote uitdagingen waar we voor staan, als partner bij BRIGHT, als hoofd Stedenbouw bij de Rotterdamse Academie van Bouwkunst en in andere hoedanigheden.

Thijs van Spaandonk is partner bij BRIGHT, een coöperatief voor onderzoek en ontwikkeling op het gebied van stadsontwikkeling dat hij in 2017 heeft opgericht samen met Gerjan Streng. BRIGHT genereert observaties en produceert prototypes ten behoeve van onderzoek naar en sturing van de invloed die energie-, voedsel- en mobiliteitssystemen en economische stelsels op onze omgeving hebben. BRIGHT is recentelijk intensief betrokken geweest bij de tentoonstelling Places of Hope in Leeuwarden, het Nederlandse klimaatakkoord en de Regionale Energiestrategie voor de Provincie Noord-Holland, een stadsspel ter ondersteuning van klimaatakkoorden op de schaal van de wijk in Amsterdam in samenwerking met Play the City en Space & Matter, het educatieve spel Ministry of Food in samenwerking met Lava en de Nederlandse publieke omroep KRO-NCRV, en de productie van een collectie vleermuishuisjes.
BRIGHT is lid van het internationale samenwerkingsverband The Cloud Collective, een coöperatie van ontwerpbureaus die zich bezighoudt met de maatschappelijke impact van architectuur en design.

Het onderwijs speelt een belangrijke rol in Thijs’ verkenningen van de ontwerpdiscipline. Hij heeft lesgegeven aan verschillende Academies van Bouwkunst en is momenteel hoofd van de masteropleiding Stedenbouw van de Rotterdamse Academie van Bouwkunst. De nadruk ligt daarbij op de vraag hoe het tegengaan van en aanpassen aan klimaatverandering de stad Rotterdam kan en zal beïnvloeden en, meer specifiek, welke competenties architecten en stedenbouwkundigen moeten ontwikkelen om goed betrokken te kunnen zijn bij dit proces.

Thijs maakt deel uit van de onderzoeksgroep Future Urban Regions. Hier richt zijn ontwerpend onderzoek zich op de Zeeuwse deltaregio, waar hij is opgegroeid.
Hij is medeauteur van het boek Urban Challenges, Resilient Solutions: Design Thinking for the Future of Urban Regions, en hij was betrokken bij internationale samenwerkingsverbanden in Delhi en Beijing en visiting critic bij de Columbia University (New York) en Hong Kong University (Hongkong).

Rianne Makkink en Jurgen Bey

^{foto: Fred Ernst}

Designer-architect Rianne Makkink and designer Jurgen Bey hold that urban planning, architecture and landscape architecture are inextricably linked with product design.

In more than 400 projects, commissioned by museums, galleries, art institutions, government organizations, companies and private commissioners, as well as in many lectures, Rianne Makkink and Jurgen Bey have reaffirmed their unwavering belief in a design vision in which the form of the design follows from its context. In their opinion, connecting existing elements within the context of a project is like stringing beads.

Their design collaborative Studio Makkink & Bey is based in Rotterdam in the M4H area. Supported by a diverse design team, the Studio has been operating since 2002. The Studio's various projects include interior design, product design, public space projects, architecture, exhibition and shop window design, research projects and applied arts. Designs of Studio Makkink & Bey have been awarded with numerous national and international prizes.

Lately, they have initiated the Water School that was first presented in M4H, at IABR–2018. it is a speculative school, designed and organized around water as an essential, material, matter, subject, social, economic and political phenomenon. It proposes the rethinking of the economic and infrastructural model of education. Water School has been displayed in working exhibitions around the globe, building a curriculum for the subjects to be taught (education) and constructing all spaces needed separately (architecture) along the way. The M4H area will be a testing site for how the Water School can evolve in the future.

Makkink & Bey’s interiors, products, furniture, and interventions in public space are often produced in collaboration with other architects or designers such as Rem Koolhaas, MVRDV, Kessels Kramer, companies such as Vitra, Prooff, Droog Design and Moooi, and other professionals. Their work has been presented in several museums and is part of the collection, amongst others, of the Centre Pompidou in Paris, FNAC in Paris, the V&A in London, The Indianapolis Museum of Art in the USA, Musée des Beaux-Arts Montreal in Canada, Museum Boymans van Beuningen in Rotterdam, the Centraal Museum in Utrecht. Clients include commercial and private parties such as Spring Studio's London and New York, Vitra and Hermes, governmental and cultural institutions, fashion designers such as Jean Paul Gaultier, and galleries such as Contrast Gallery in Shanghai.

Both Rianne Makkink and Jurgen Bey are heavily involved in education to pass on their design strategy that strives at expanding the role and further the strategic position of the designer-architect as much as possible.

Makkink has been teaching at several universities and academies within the field of architecture and design, amongst others at University of Ghent, the Design Academy Eindhoven, Art Academy Linz and Technical University Delft.

Bey has been one of the most influential Dutch designers of the last three decades, his TreeTrunkBench, Cocoon furniture and Earchair now have an iconic value in the world of design. He is also the director of the Sandberg Institute in Amsterdam, and the Master of Art and Design of the Rietveld Arts Academy, also in Amsterdam.

^{Eva Pfannes}

^{foto: Aad Hoogendoorn}

Based in Rotterdam, Eva Pfannes is an architect and urban designer working in Europe, India and Brazil. She co-founded the international design practice OOZE in 2003 with Sylvain Hartenberg, working across scales, from regional strategies to architecture and research, combining an elaborate understanding of natural, ecological processes, with technological expertise and deep insights in to the social-cultural behaviour of users of the built environment. The cyclic closed-loop processes found in nature are the foundation for each intervention and integrate the human scale within a comprehensive urban strategy.

Eva is co-curator of the ninth edition of the International Architecture Biennial Rotterdam (IABR), DOWN TO EARTH (2020 - 2021) and in 2020 she was the lead designer of the IABR–Atelier Rotterdam III, working on a Local Energy Action Plan (LEAP) to decarbonize a local neighbourhood. She is the team lead for the City of 1000 Tanks project in Chennai, part of the global Water as Leverage program of the Dutch Government. Her expertise covers urban, participatory and climate resilience strategies including Nature Based Solutions and developing multi system models with an interdisciplinary team.

Eva's work was widely published, including in the Materials Book by Ruby Press, DOMUS, AJ and The Guardian and exhibited in the Venice Biennial, Studio-X-Rio, the Sao Paulo Architecture Biennial and the International Architecture Biennale Rotterdam. Awards include the 2017 Landscape Institute Award UK for ‘Best Design for Temporary Landscape’ and the LafargeHolcim Bronze Award-Latin America 2017. In 2015, she was Practitioner in Residence at Central Saint Martins (UAL) and served on the jury for the Rotterdam Architecture Prize 2018. Eva is a Jury member for the 6th International LafargeHolcim Awards-Europe 2020.

Robbert de Vrieze

^{foto: Fred Ernst}

Robbert de Vrieze is maatschappelijk ontwerper & architect. Hij opereert op het snijvlak van ontwerp, samenleving, politiek en economie met zijn bureau en netwerk Transformers.

Na Industrieel Product Ontwerpen en Fijnmechanische Techniek gestudeerd te hebben werkte Robbert de Vrieze voor Philipsen ontwerpbureau EJOK. Toen hij zijn eigen bureau startte (eerst HUB en daarna Transformers) ontwikkelde hij een fascinatie voor transformatie van oude gebouwen en gebieden en werkte hij aan de transformatie van Graansilo Maashaven en RDM Campus. Het wonen in (wooncoöperatie avant la lettre) de Stampioendwarsstraten op Rotterdam Zuid was de katalysator voor een fascinatie met zelforganisatie. Beide interesses leidden tot een master in Architectuur aan de Rotterdamse Academie van Bouwkunst waar hij in 2012 afstudeerde op 'de Architectuur van Politiek & de Politiek van Architectuur'.

In 2013 was Robbert medeoprichter van WIJ Delfshaven; een (a-)politiek netwerk van bewonersinitiatieven in Rotterdam West. Hij deed succesvol mee met lokale verkiezingen en heeft 4 jaar als volksvertegenwoordiger in de Gebiedscommissie Delfshavengediend. Hij is ook mede-initiatiefnemer van Delfshaven Coöperatie, een wijkcoöperatie met een lokaal investeringsfonds voor de lange termijn waardeontwikkeling van Bospolder-Tussendijken. Met dit samenwerkingsverband van institutionele partners, lokale initiatieven en betrokken bewoners worden nieuwe initiatieven voor community building, lokaal welzijn, werk en energie geïnitieerd en gefaciliteerd.

Vanuit een focus op de gezonde stad is Robbert een van de oprichters van Stadslab Luchtkwaliteit. Een netwerk van bewoners, ondernemers en ontwerpers die luchtkwaliteit zichtbaar en tastbaar maken. Daarnaast is hij bestuurslid bij maatschappelijke maker-space Bouwkeet en is hij betrokken bij het Grassroots Business Lab (een incubator vanuit de Roadmap Next Economy). Meer recent was hij medeoprichter van de Delfshaven Energie Coöperatie, een initiatief dat werk wil maken van de energietransitie als hefboom voor sociaaleconomische impact.

In 2018 ontving Robbert de Job Dura Prijs met Stadslab Luchtkwaliteit, en in datzelfde jaar ook de Van der Leeuwprijs op het Stadsmakerscongres van Rotterdam voor zijn 10-jarige oeuvre als stadsmaker.