Tijdens de biennale is er op iedere weekdag om 12:30 uur een High Noon.
Vandaag Marja Elsinga, hoogleraar Housing Institutions & Governance aan de TU Delft, visiting professor op de Tongji Universtiteit in Shanghai en voorzitter van het onderzoeksprogramma Housing in a Changing Society, over de rol van wonen en woningbouwcorporaties in de zorg- en energietransitie.
De fysieke omgeving faciliteert een fatsoenlijke maatschappij. Wonen speelt hierin een belangrijke rol, en architectuur en stedenbouw zitten vol idealen over hoe de gebouwde omgeving de mensen en de samenleving beter kan maken. Woningcorporaties spelen hierin al decennialang een rol: via het ontwerp van de woning en het toezicht door inspectrices werden mensen niet alleen voorzien van een woning maar ook “opgevoed tot goede burgers”.
Met de intrede van het vastgoed-denken en de focus op financieel rendement, werden woningen echter residentieel vastgoed en verdween de ambitie om de wereld beter te maken naar de achtergrond.
Waar zijn we nu aanbeland, en wat is de rol van woningcorporaties in onze samenleving? De nieuwe Woningwet reduceert zowel de taak als de zelfstandigheid van woningcorporaties, maar tegelijkertijd zijn er grote impliciete verwachtingen van deze “non-profit organisaties”. Zij worden geacht zaken te doen die hun commerciële counterpart niet doet: het voortouw nemen in de energietransitie, bijdragen aan een inclusieve samenleving en een bijdrage te leveren aan het langer zelfstandig wonen van ouderen… maar hoe reëel is dat?
Het is helder dat wonen een cruciale factor is voor het realiseren van de energie- en zorg transitie, dat geldt niet alleen voor de corporatiesector: ook eigenaar-bewoners en commerciële investeerders spelen een rol. Grote ambities worden geformuleerd op abstract niveau, en burgerparticipatie geldt als oplossing. Maar hoe ziet dat er fysiek uit en hoe krijg je dat niet alleen georganiseerd, maar ook betaald?
De lezing wordt afgesloten met een gesprek met onder andere Floris Alkemade, Rijksbouwmeester en een van de curatoren van The Missing Link.
Marja Elsinga
De fysieke omgeving faciliteert een fatsoenlijke maatschappij. Wonen speelt hierin een belangrijke rol, en architectuur en stedenbouw zitten vol idealen over hoe de gebouwde omgeving de mensen en de samenleving beter kan maken. Woningcorporaties spelen hierin al decennialang een rol: via het ontwerp van de woning en het toezicht door inspectrices werden mensen niet alleen voorzien van een woning maar ook “opgevoed tot goede burgers”.
Met de intrede van het vastgoed-denken en de focus op financieel rendement, werden woningen echter residentieel vastgoed en verdween de ambitie om de wereld beter te maken naar de achtergrond.
Waar zijn we nu aanbeland, en wat is de rol van woningcorporaties in onze samenleving? De nieuwe Woningwet reduceert zowel de taak als de zelfstandigheid van woningcorporaties, maar tegelijkertijd zijn er grote impliciete verwachtingen van deze “non-profit organisaties”. Zij worden geacht zaken te doen die hun commerciële counterpart niet doet: het voortouw nemen in de energietransitie, bijdragen aan een inclusieve samenleving en een bijdrage te leveren aan het langer zelfstandig wonen van ouderen… maar hoe reëel is dat?
Het is helder dat wonen een cruciale factor is voor het realiseren van de energie- en zorg transitie, dat geldt niet alleen voor de corporatiesector: ook eigenaar-bewoners en commerciële investeerders spelen een rol. Grote ambities worden geformuleerd op abstract niveau, en burgerparticipatie geldt als oplossing. Maar hoe ziet dat er fysiek uit en hoe krijg je dat niet alleen georganiseerd, maar ook betaald?
De lezing wordt afgesloten met een gesprek met onder andere Floris Alkemade, Rijksbouwmeester en een van de curatoren van The Missing Link.
locatie: HAKA-gebouw
datum: 5 juni
tijd: 12:30 - 14:00 uur
voertaal: Nederlands
